Page 37 - Way&Airfield

3-2

1.11 ทางในที่เนินและภูเขา

1.11.1 ให้พิจารณากําหนดระดับก่อสร้าง ให้มีลาดชันน้อยที่สุดเท่าที่ลักษณะภูมิประเทศ

จะอํานวยให้ ความลาดชันต้องไม่เกินมาตรฐานที่กําหนด และไม่ยาวเกินไปจนเป็นเหตุให้ความเร็วของรถที่
ไต่ลาดชันลดลงมากเกินพิกัดที่กําหนด (25 kph)

1.11.2 ในกรณีที่ลักษณะภูมิประเทศลาดชันเป็นระยะทางยาวควรออกแบบ ให้ระดับ

ก่อสร้างที่ชันกว่าอยู่ช่วงเริ่มต้นขึ้นเนิน และลดลงบริเวณยอดเนินและไม่ควรออกแบบ ให้มีระดับก่อสร้าง

ระดับเดียวกันยาวนานเกินไป ควรมีระดับก่อสร้างที่ราบหรือลาดชันน้อยเป็นระยะๆ เพื่อให้รถสามารถเพิ่ม
ความเร็วได้

1.11.3 พยายามกําหนดระดับก่อสร้างให้ปริมาณงานดินตัดใกล้เคียงกับ ปริมาณงานดิน

ถม เพื่อลดปัญหาการนําดินตัดส่วนเกินไปทิ้ง หรือลดปัญหาการนําดินจากที่อื่นมาถม ซึ่งเป็นการช่วยลดค่า

งานก่อสร้าง

1.11.4 พยายามกําหนดระดับก่อสร้างให้รูปตัดดันทางเป็นรูปตัดเต็มพื้นที่คันทาง (full
cut) หรือตัดบางส่วน (partial cut partial fill) เพื่อลดค่างานก่อสร้าง

1.12 ในบางช่วงลํานํ้าที่ต้องออกแบบเป็นสะพาน กรณีที่ไม่มีการสัญจรทางนํ้า หรือสิ่งของลอยนํ้า

ระดับก่อสร้างกําหนดโดยค่าระดับนํ้าสูงสุด ความสูงของช่องลอด และความหนาของพื้นสะพาน กรณีที่มี

การสัญจรทางนํ้าหรือสิ่งลอยนํ้า หรือการสัญจรทางนํ้าและความหนาของพื้นสะพาน

1.12.1 ช่องลอด
1.12.1.1 หากไม่มีสิ่งลอยนํ้า ให้ใช้ 0.50 - 0.70 เมตร

1.12.1.2 สําหรับเรือแจวหรือเรือเล็ก ให้ใช้ 1.50 เมตร

1.12.1.3 สําหรับเรือของกรมชลประทาน ให้ใช้ 3.80 เมตร
1.12.1.4 หากมีซุงหรือขอนไม้ ฯลฯ ให้ใช้ประมาณ 1.00 เมตร

1.12.1.5 ในกรณีพิเศษ ให้กําหนดตามลักษณะของความสูงพิเศษนั้น

1.12.2 ความหนาของพื้นสะพาน

1.12.2.1 สําหรับแผ่นพื้น (slab type) ประมาณ 53 ชม. (span 10 เมตร)

1.12.2.2 สําหรับ Box Girder ประมาณ 73 ชม. (span 20 เมตร)
1.12.2.3 สําหรับ I - Girder ประมาณ 110 ชม. (span 30 เมตร)

การออกแบบระดับก่อสร้างตามที่กล่าวมาแล้ว เป็นแนวทางในการออกแบบเท่านั้น ซึ่งขึ้นกับ

ข้อมูลการออกแบบและประสบการณ์ของผู้ออกแบบ ทั้งนี้จะต้องพิจารณาถึงความสะดวกรวดเร็ว และ

ปลอดภัย ประหยัดค่าก่อสร้าง ค่าบํารุงรักษา และค่าใช้ทาง ความสะดวกสบายในการขับรถ ความสวยงาม

ของทาง เหมาะสมในทางปฏิบัติและถูกต้องตามหลักวิชาการด้วย