Page 30 - Soil
P. 30
3-8
ตักและผิวดินดานหนาสูงนอยกวา 6-8 ฟุต การบรรทุกคงทําตอไปเทาที่การเหวี่ยงของรถปนจั่นงัดตักจะทําได
เมื่อการตัดเริ่มแรกเสร็จสมบูรณการงัดตักขยายการตัดเพิ่มขึ้น การงัดตักตอไปใหตัดลึกดวยเครื่องมืออื่นจนกวา
จะไดความสูงสูงสุดตามการออกแบบ ตามขอกําหนดการรักษาระดับของพื้นแหลงดินใหมีระดับพอเหมาะ ความ
จําเปนสําหรับขนยายวัสดุ ในขณะที่แหลงดินขยายกวางจากการตัดติดตอกันถนนไดแก ถนนวงแหวน ที่สราง
ภายในแหลงดินอาจจะสรางใหเกิดความมั่นคงขึ้นอยูกับปจจัยเชน ลาดของทางเขาออก การจราจรในชั้นของ
แหลงดิน พื้นที่ภายในของแหลงดินและจํานวนเครื่องมือในแหลงดินถามีรถปนจั่นงัดตักมาก การปฏิบัติงานจะมี
ประสิทธิภาพบน ดังนั้นเมื่อระดับขั้นสองเริ่มขุดจากดานในของชั้นแรก โดยเริ่มตนใกลกับตรงกลางของชั้นแรก
การพิจารณาดําเนินการขั้นที่สองและการทําระดับตอๆ มาทําเชนเดียวกับชั้นแรก
4.3.2 แหลงดินตื้น (Narrow pits) แบบของการตกตะกอนขึ้นอยูกับจุดเริ่มตนพื้นฐานของ
ลําธารเกาไมใชกับแหลงดินที่มีความกวางซึ่งใชกับการพัฒนาเปนรูปวงกลม วิธีดําเนินการคลายกับการพัฒนา
ตะพักเปนแนวเสนตรง รถงัดตักและรถถากถางเปนเครื่องมือที่ใชขุดเริ่มแรกเพื่อตัดใหลึกไดอยางพอเพียง เพื่อ
เตรียมการไปสูความสูงที่ตองการในการตัดตอไปรถบรรทุกจอดบนตลิ่งได (Bank) ดังนั้นรถงัดตักถอยหลังมาตัด
ชั้นที่สองไดโดยตัดจากดานขางของชั้นแรก สําหรับรถถากถางใชตัดทําระดับชั้นแรกเพื่อการบรรทุก การปฏิบัติ
ที่เกี่ยวของกับการขุดเปนการขุดตักเปนแนวเสนตรงตามแนวขนาน ถาตะกอนมีความลึกพอเพียงที่จะทําการ
ขุดในชั้นที่สองและที่สามการพัฒนาจะเริ่มดานใดดานหนึ่งของแหลงดินมากกวาที่เริ่มจากศูนยกลาง ระดับน้ํา
ใตดิน, การระบายน้ํา และพื้นที่ริมน้ําเปนปจจัยความลึกของแหลงดินและเครื่องมือที่ใชงาน การขุดตะกอนที่
อยูลึกและแคบมักขุดจากผิวหนาสูงควรระมัดระวังในการฝกใหหลีกเลี่ยงอันตรายตอบุคคลเพราะยานพาหนะ
จากการพังทลายของดิน (Cave-ins) หรือดินไถล