Page 24 - การดาดผิว
P. 24

2-12

                                     2.3.9.1 การขนส่งอีมัลซีไฟด์แอสฟัลท์  โดยเฉพาะการขนขึ้นและลง    ต้องระมัด

               ระวังไม่ให้ถังบรรจุได้รับการกระทบกระเทือนรุนแรงมากเพราะอาจทำให้อีมัลซีไฟด์แอสฟัลท์แตกตัวได้
                                     2.3.9.2 ก่อนใช้อีมัลซีไฟด์แอสฟัลท์ ที่บรรจุถังเกบตั้งทิ้งไว้นาน ๆ ควรกลิ้งถัง ไปมา
                                                                             ็
               อย่างน้อยด้านละ 5 ครั้งเป็นประจำ   สัปดาห์ละ 1 ครั้ง             โดยเฉพาะเมื่อก่อนจะบรรจุลงเครื่องราด

               แอสฟัลท์  เพื่อให้อีมัลซีไฟด์แอสฟัลท์มีลักษณะเดียวกันโดยทั่วถึง
                                     2.3.9.3 ทุกครั้งที่บรรจุแอสฟัลท์ลงในเครื่องราดแอสฟัลท์  ควรใช้ให้หมดแล้วล้าง

               เครื่องราดแอสฟัลท์เสียด้วย โดยเฉพาะที่หัวฉีด (Nozzle)  เพราะมิฉะนั้นอีมัลซิไฟด์จะแตกตัวเกาะติดแน่น ทำ

               ให้ไม่สะดวกในการทำงานวันต่อไป   และเป็นการป้องกันไม่ให้ถงบรรจุแอสฟัลท์ถูกกรดในอีมัลซิไฟด์แอสฟัลท์
                                                                    ั
               บางชนิดกัดทะลุเสียหายได้     ถ้าเปิดถังบรรจุอีมัลซิไฟด์แอสฟัลท์ออกใช้  ควรใช้ให้หมดถัง  หรือต้องปิดฝา

                                                                       ุ
               อย่างดี มิฉะนั้นน้ำในถังจะระเหยได้ ทำให้เกิดการแตกตัว และหมดคณภาพการเป็นอมัลซิไฟด์แอสฟัลท์ได้
                                                                                     ี
                                     2.3.9.4 ในภาชนะใด ๆ     ก็ตามไม่ว่าจะเป็นถังหรือเครื่องราดแอสฟัลท์      ถ้าใช้
               อีมัลซิไฟด์แอสฟัลท์ชนิดแอนไอออนิค  อีมัลชั่นอยู่แล้วจะเปลี่ยนเป็นชนิด  แคทไอออนิคอีมัลชั่นจะต้องทิ้งของ
               เก่าแล้วใช้น้ำล้างภาชนะหรือถังน้ำให้สะอาดเสียก่อน  ทั้งนี้หมายถึง ในทางกลับกันด้วย

                        2.4 น้ำมันดิน

                              วัสดุบิมูมินัสชนิดที่สอง  นอกเหนือจากแอสฟัลท์  คือ  น้ำมันดิน(Tar)เป็นวัสดุบิทูมินัสที่ไม ่
               เกิดขึ้นเองตามธรามชาติ แต่ต้องผลิตขึ้นมาโดยการสกัดจากถ่านหิน เราแบ่งน้ำมันดินตามวิธีการผลิต        ได้

               2 ชนิด คือ

                           Coal Tar  มีหลักการโดยทั่วไป คือ การเผาถ่านหินในเตาอบขนาดใหญ่จนเหลือวัสดุที่ต้องการอยู่ใน
               เตาเผา  ส่วนที่ถูกเผาจนกลายเป็นแก๊สจะถูกขับออกมาและแก๊สนี้เองที่จะกลั่นตัวกลายเป็นน้ำมันดิน

                           Water  -  Gas  Tar  เป็นผลพลอยได้จากการผลิต  Illuminating  Gas    โดยการนำเอาถ่านโค๊ก

               (Coke) มาเผาให้ร้อนจัด แล้วอัดไอน้ำความดันสูงเข้าไปจะได้แก๊สชนิดหนึ่ง เรียกว่า "วอเตอร์แก๊ส" (Water -
               Gas) ซึ่งมีสีน้ำเงิน  แก๊สนี้จะถูกผสมโดยฉีดปิโตรเลี่ยมดิบหรือไอน้ำมัน  ไอน้ำมันเมื่อได้รับความร้อนสูงมากจะ

               แตกตัวเป็นแก๊สถาวร  ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นก็จะเกิดไอน้ำมันดินขึ้นด้วย        เมื่อกลั่นตัวเราก็จะได้น้ำมันดิน
                              2.4.1 ชนิดของน้ำมันดิน  (Types of Tars)

                                     เมื่อแบ่งตามลักษณะเดียวกับแอสฟัลท์จะได้น้ำมันดิน  2 ชนิด คือ

                                     2.4.1.1 น้ำมันดินถนน  (Road Tars, RT)
                                            เป็นผลิตภัณฑ์ส่วนที่เหลือจากการกลั่นถ่านหินโดยตรง  ถูกผลิตออกมา  12

               เกรด ความหนืด (RT-1,ถึง RT-12)  ที่อุณหภูมิ 77 ํ F เกรด 1 ถึง เกรด 7 จะเป็นของเหลวและเกรด 8 ถึง 12
               จะเป็นของแข็งและกึ่งแข็ง

                                     2.4.1.2 น้ำมันดินถนนคัทแบค (Road Tar Cutback, RTCB.)

                                            คือ  การนำเอาน้ำมันดินถนน ที่มีเกรดระหว่าง 7 ถึง 12 ไปผสมกับน้ำมันที่
               ได้จากการกลั่นถ่านหิน (Coal Tar Distillated oil) ซึ่งเป็นชนิดระเหยเร็วด้วย (Highly Volatile) เช่น เบนซิน

               (Benzine) หรือ แนพธาลีน (Naphthalene) น้ำมันดินถนนคัทแบค ถูกผลิตออกมาเพียงสอง เกรด คือ เกรด 5

               และเกรด 6 (RTCB-5, RTCB-6) มีคณสมบัติบ่มแข็งตัวเร็วมาก
                                             ุ
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29