Page 8 - ป้อมสนาม

1-1

บทที่ 1

1. การจัดที่มั่นตั้งรับ ( Organization of a defensive position )

1.1 การลาดตระเวน (Reconnaissance)
ปูอมสนามเป็นงานตั้งรับในสนามที่สร้างขึ้น เพื่อเสริมความแข็งแรงของลักษณะที่ตั้งรับโดย
ธรรมชาติของภูมิประเทศนั้น ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เราจะต้องเลือกที่มั่นตั้งรับที่จะได้ประโยชน์จากการใช้

ลักษณะภูมิประเทศให้ได้ผลดีที่สุด และจะเป็นที่มั่นที่แข็งแรงที่สุดมีอยู่หลายกรณีที่ท่านในฐานะทหารช่างจะไม่
ต้องเลือกบริเวณส าหรับที่มั่น แต่ท่านอาจถูกขอให้ค าแนะน าเพื่อช่วยผู้บังคับบัญชาในการเลือกดังนั้นก่อนที่
สามารถให้ค าแนะน าอย่างถูกต้องแน่นอนแก่ผู้บังคับหน่วยทหารราบ ท่านจะต้องทราบว่าที่มั่นตั้งรับนั้นเขาจัด
กันอย่างไร ผู้บังคับบัญชาคนใดที่จะยึดครองภูมิประเทศใด ๆ ให้ได้เปรียบ , ผู้บังคับบัญชาผู้นั้นจะต้องท าการ

ลาดตระเวน และศึกษาหรือประเมินค่าของภูมิประเทศเสียก่อน การลาดตระเวนจะให้สมบูรณ์หรือ
กว้างขวางเพียงใดนั้นย่อมแล้วแต่สถานการณ์ และเวลาที่มีอยู่บางคราวอาจมีความจ าเป็นที่ท าได้แต่เพียง
การศึกษาแผนที่เท่านั้น ปัจจัยต่าง ๆ นี้ต้องพิจารณาในการลาดตระเวนได้แก่ พื้นที่ยิง ทางที่ข้าศึกน่าจะเข้ามาการ
ตรวจการณ์การซ่อนพราง และเส้นทางคมนาคม เป็นต้น

1.2 การจัดระเบียบยุทธวิธี ( Tactical Organization )

จากการศึกษาภูมิประเทศย่อมท าให้ผู้บังคับบัญชาหน่วยยุทธวิธีสามารถจัดการตั้งรับของตนให้
เหมาะสมกับแบบการตั้งรับของหน่วยใหญ่ ซึ่งหน่วยตนเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยใหญ่นั้นเส้นแบ่งเขตต่าง ๆ ของที่
มั่นตั้งรับจะต้องก าหนดขึ้น และจะต้องระมัดระวังที่จะไม่ก าหนดเส้นแบ่งเขตลงบนภูมิประเทศที่ส าคัญ (Critical
Terrain Features) เช่น แนวสันเขา หรือห้วย ทั้งนี้เพื่อให้หน่วยข้างเคียงได้เข้าใจ ความรับผิดชอบโดยแน่นอน

ในภูมิประเทศเหล่านี้อย่างแจ่มแจ้งและจะได้วางแผนกับหน่วยข้างเคียงด้วยขอบเขตเหล่านี้จะต้องก าหนดเขต
จ ากัดหน้าหลังของที่มั่นให้แน่นอน และจุดจ ากัดเขตด้วย ซึ่งจะเป็นเครื่องก าหนดแนวขอบหน้าพื้นที่การ
รบ (ขนพร.) ว่าอยู่ที่ใด แนว (ขนมพร.) นี้คือขอบเขตหน้าสุดของที่มั่นใหญ่ และเป็นที่ซึ่งระบุให้การยิงของ
หน่วยต่าง ๆ และอาวุธสนับสนุนมีการยิงประสานกัน ขอบเขต และจุดต่าง ๆ จะต้องก าหนดลงไปให้แน่นอน

โดยมีทั้งในภูมิประเทศ และในแผนที่ ในทุกกรณี

1.3 การจัดระเบียบการยิง ( Organization of Fire )
การจัดการยิงทางปีกอย่างมีระเบียบของปืนกลเพิ่มเติมด้วยการยิงของอาวุธอื่น ๆ นับว่าเป็น
มูลฐานของที่มั่นตั้งรับ จะต้องวางแผนการยิงฉากปูองกันขั้นสุดท้าย ( Final protective Fire ) เพื่อให้การยิงกวาด
(Crazing Fire) ประสานกันโดยต่อเนื่องเต็มกว้างด้านหน้าของที่มั่นให้ได้ผลดีที่สุดเท่าที่สามารถท าได้ ปืนกลที่วาง

อยู่ในแนวปูองกันขั้นสุดท้าย ( Final Protective Line ) ควรวางเป็นคู่และห่าง กันประมาณ 30 - 40 เมตร
ทั้งนี้เพื่อให้มั่นใจว่าการยิงในแนวปูองกันขั้นสุดท้าย นั้นต่อเนื่องอยู่เสมอ การยิงจะต้องประสาน กับหน่วยข้างเคียง
เพื่อให้การสนับสนุนซึ่งกัน และกัน ได้ผลดีด้วยการกระท าดังกล่าวนี้ ย่อมท าให้เขตติดต่อระหว่างหน่วยซึ่งโดย

ธรรมดาอ่อนแอทางยุทธวิธี ได้รับการเสริมให้แข็งแรงขึ้นด้วยการยิง การยิงของปืนใหญ่ และเครื่องยิงลูกระเบิด
จะต้องประสานกับแผนการยิงในการตั้งรับ เพื่อคลุมต าบลอับกระสุนต่าง ๆ ( Dead Spaces ) ในย่านการยิง
ของปืนกล และในจุดส าคัญ ๆ ไม่ว่าสภาพของทัศนวิสัยจะเป็นอย่างไร , ในแผนจะต้องมีการชี้เปูาหมายได้
โดยแน่นอน เพื่อให้ การขอการยิงใช้เวลาน้อยที่สุด แผนการยิงที่สมบูรณ์จะต้องจัด การให้การยิงหนักยิ่งขึ้นเมื่อ

ข้าศึกใกล้แนวขอบหน้าที่มั่น (ขนพร.) เข้ามา